Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

come back

  • 1 Redivivus

    Latin Quotes (Latin to English) > Redivivus

  • 2 red-eō

        red-eō iī    (redīt, T., Iu.), itus, īre.—Of persons, to go back, turn back, return, turn around: velletne me redire: et non si revocaretis, rediturus fuerim, L.: territus ille retro redit, V.: tardius, O.: mature, H.: e provinciā: ex illis contionibus domum, L.: a cenā: a nobis, V.: ab Africā, H.: a flumine, O.: ne rure redierit, T.: suburbanā aede, O.: eodem, unde redierat, proficiscitur, Cs.: inde domum, O.: Quo rediturus erat, H.: retro in urbem, L.: in viam: in proelium, renew, L.: Serus in caelum redeas, H.: ad imperatorem suum: ad penates et in patriam, Cu.: Romam: Cirtam, S.: Itque reditque viam, V.: dum ab illo rediri posset, Cs.—Of things, to come back, return, be brought back, be restored: ad idem, unde profecta sunt, astra: sol in sua signa, O.: redeuntis cornua lunae, O.: flumen in eandem partem, ex quā venerat, redit, Cs.: redeunt iam gramina campis, H.—In thought, to go back, return, recur: mitte ista, atque ad rem redi, T.: ad illum: ad inceptum, S.: Illuc, unde abii, H.: res redit, comes up again.—Of revenue, to come in, arise, proceed, be received: pecunia publica, quae ex metallis redibat, N.—Of time, to come around, return, recur: redeuntibus annis, revolving, V.: Nonae redeunt Decembres, H.—To come to, be brought to, arrive at, reach, attain: pilis missis ad gladios redierunt, took to, Cs.: Caesar opinione trium legionum deiectus, ad duas redierat, was reduced, Cs.: collis leniter fastigatus paulatim ad planitiem redibat, sloped down, Cs.: ad te summa rerum redit, all depends on you, T.: ad interregnum res, L.: Ut ad pauca redeam, i. e. to cut the story short, T.: haec bona in tabulas publicas nulla redierunt, have not been registered: Germania in septentrionem ingenti flexu redit, trends towards the north, Ta.: Quod si eo meae fortunae redeunt, ut, etc., come to that, T.: omnia verba huc redeunt, amount to this, T. —Fig., to go back, come back, return, be brought back, be restored: istoc verbo animus mihi redit, T.: Et mens et rediit verus in ora color, O.: spiritus et vita redit bonis ducibus, H.: in pristinum statum, Cs.: res in antiquum statum rediit, L.: cum suis inimicissimis in gratiam: in amicitiam Romanorum, L.: in memoriam mortuorum, call to mind: redii mecum in memoriam, T.: redit agricolis labor actus in orbem, V.: rursum ad ingenium redit, to his natural bent, T.: ad suum vestitum: ad te redi, control yourself, T.: sine paululum ad me redeam, recollect myself, T.: iam ad se redisse, recovered consciousness, L.: ad sanitatem: In veram faciem, resume his proper form, O.: in annos Quos egit, rediit, i. e. he renewed his youth, O.: in fastos, i. e. refers, H.

    Latin-English dictionary > red-eō

  • 3 redeo

    rĕd-ĕo, ĭi, ĭtum, īre (lengthened form of the pres. redīnunt, Enn. ap. Fest. p. 286 Müll.; cf.: obinunt, ferinunt, nequinunt, solinunt, for obeunt, feriunt, nequeunt, solent; and danit, danunt, for dat, dant; rare fut. redies, App. M. 6, 19, and Sen. Ben. 1, 2, 3; cf. Vulg. Lev. 25, 10; id. Jer. 37, 7), v. n.
    I.
    To go or come back; to turn back, re turn, turn around (freq. and class.; syn revertor).
    A.
    Lit.
    1.
    Of persons.
    (α).
    Absol.:

    bene re gestā salvus redeo,

    Plaut. Trin. 5, 2, 58; 4, 3, 82:

    velletne me redire,

    Cic. Sest. 59, 126:

    et non nisi revocaretis, rediturus fuerim,

    Liv. 5, 51.—
    (β).
    With ex and abl.:

    erus alter ex Alide rediit,

    Plaut. Capt. 5, 4, 9:

    e provinciā,

    Cic. Verr. 1, 6, 16:

    ex illis contionibus domum,

    Liv. 3, 68.—
    (γ).
    With ab and abl.:

    a portu,

    Plaut. Most. 2, 1, 16:

    a portā,

    id. Merc. 4, 4, 9:

    a foro,

    id. Aul. 2, 6, 7; id. Ps. 4, 3, 11; cf.:

    a foro do mum,

    id. Aul. 2, 3, 6; id. Cas. 3, 4, 1:

    ab re divinā,

    id. Poen. 1, 2, 193:

    a cenā,

    Ter. Ad. 1, 1, 1:

    a Caesare,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 7:

    a nobis,

    Verg. G. 1, 249:

    ab Africā,

    Hor. C. 4, 8, 19:

    a flumine,

    Ov. M. 1, 588 et saep.—
    (δ).
    With abl. alone:

    Thebis,

    Plaut. Ep. 3, 3, 35:

    Cariā,

    id. Curc. 2, 1, 10:

    rure,

    id. Merc. 3, 3, 25; 4, 3, 6; 4, 5, 5; 8; Ter. Eun. 3, 5, 63:

    colle,

    Ov. M. 1, 698:

    exsilio,

    Plaut. Merc. 5, 2, 106:

    opsonatu,

    id. Cas. 3, 5, 16; id. Men. 2, 2, 5; 14:

    suburbanā aede,

    Ov. F. 6, 785. —
    (ε).
    With adv. of place:

    unde,

    Plaut. Trin. 4, 2, 91; Caes. B. G. 5, 11:

    inde domum,

    Ov. F. 5, 455:

    hinc, inde, unde, etc.,

    Plaut. Men. 2, 1, 23; id. Capt. 3, 1, 30; Caes. B. G. 5, 11, 7 al. —
    (ζ).
    With adv. of time or manner:

    eum rediturum actutum,

    Plaut. Trin. 3, 3, 44; 4, 4, 16:

    pascua haud tarde redientia,

    Sil. 8, 520:

    tardius,

    Ov. M. 10, 674:

    mature,

    Hor. Ep. 1, 7, 97:

    retro,

    Liv. 8, 11; 23, 28; Verg. A. 9, 794.—
    (η).
    With in and acc.:

    in patriam,

    Plaut. Men. 5, 9, 90; id. Stich. 4, 1, 3; 4, 2, 7:

    in urbem,

    id. Cas. prol. 65; Liv. 4, 29 fin. Drak. N. cr.:

    in castra,

    Plaut. Ep. 3, 2, 45:

    in senatum rursus,

    id. Mil. 2, 6, 109; cf.

    joined with retro,

    Liv. 23, 28; 24, 20; 44, 27; Ov. M. 15, 249; Verg. A. 9, 794 al.:

    veram in viam,

    Plaut. Cas. 2, 6, 17; cf.:

    in rectam semitam,

    id. ib. 2, 8, 33;

    and, in the same sense, simply in viam,

    Ter. And. 1, 2, 19; Cic. Phil. 12, 2, 7:

    in proelium,

    to renew, Liv. 22, 15, 9:

    serus in caelum redeas,

    Hor. C. 1, 2, 45:

    in gyrum,

    Ov. M. 7, 784 et saep. —
    (θ).
    With ad and acc.:

    ad navem,

    Plaut. Am. 2, 2, 32:

    ad parentes denuo,

    id. Capt. 2, 3, 51; so,

    ad aliquem,

    id. Aul. 2, 2, 32; id. Cist. 4, 2, 56; id. Mil. 4, 2, 29; 34; id. Pers. 4, 4, 107:

    ad quos,

    Caes. B. G. 7, 20: ad castra, Auct. B. Hisp. 25; cf.:

    se rediturum ad penates et in patriam,

    Curt. 5, 5, 20.—
    (ι).
    With acc. alone:

    Syracusas,

    Plaut. Men. prol. 37: Romam Cic. Quint. 18, 57; Liv. 3, 5:

    domum,

    Plaut. Am. 2, 1, 37; id. Cas. 5, 3, 14; id. Cist. 1, 1, 92; 104; Hor. S. 2, 5, 6; Ov. F. 5, 455; Liv. 3, 68:

    Cirtam,

    Sall. J. 104, 1:

    Babyloniam,

    Just. 12, 10, 7; cf. ( poet.):

    his laeti rediere duces loca amoena piorum,

    Sil. 13, 703.—
    (κ).
    With adv. of direction, etc.:

    huc, illuc,

    Plaut. Capt. 2, 2, 103; id. Most. 1, 1, 75; id. Rud. 3, 6, 41; id. Am. 1, 3, 29; id. Men. 4, 2, 53 sq.:

    isto,

    id. Pers. 4, 3, 43:

    intro,

    id. Aul. 2, 2, 31; id. Cas. 3, 5, 61; id. Cist. 4, 2, 37:

    quo,

    Hor. S. 2, 3, 261.—
    (λ).
    With acc. of distance: ite viam, Vet. Form. ap. Cic. Mur. 12, 26:

    itque reditque viam,

    Verg. A. 6, 122.—
    (μ).
    Impers. pass.:

    dum stas, reditum oportuit,

    Plaut. Pers. 3, 3, 43:

    ad arbitrum reditur,

    id. Rud. 4, 3, 79:

    manerent indutiae, dum ab illo rediri posset,

    Caes. B. C. 3, 16:

    ut Romam reditum est,

    Liv. 3, 5; 8, 11; Nep. Epam. 8.—
    (ν).
    With inf.:

    saepe redit patrios ascendere perdita muros,

    Verg. Cir. 171: hirundo reditura cibos immittere nidis, Montan. ap. Sen. Ep. 122, 12.—
    2.
    Of things:

    astra ad idem, unde profecta sunt,

    Cic. Rep. 6, 22, 24; cf.:

    sol in sua signa,

    Ov. F. 3, 161:

    totidem redeuntia solis Lumina viderunt,

    id. M. 14, 423:

    redeuntis cornua lunae,

    id. ib. 10, 479:

    adverso redierunt carbasa vento,

    id. H. 21, 71:

    Eurus reditura vela tenebat,

    id. M. 7, 664:

    flumen in eandem partem, ex quā venerat, redit,

    Caes. B. C. 3, 37; cf.:

    amnes In fontes suos,

    Ov. M. 7, 200:

    ille qui in se redit orbis,

    Quint. 11, 3, 105:

    redeunt jam gramina campis Arboribusque comae,

    Hor. C. 4, 7, 1; cf.:

    arboribus frondes,

    Ov. F. 3, 237.—
    B.
    Trop., to go or come back, to return:

    aspersisti aquam, Jam rediit animus,

    Plaut. Truc. 2, 4, 16; so,

    animus,

    id. Merc. 3, 1, 32; Ter. Hec. 3, 2, 12:

    mens,

    Ov. M. 14, 519:

    et mens et rediit verus in ora color,

    id. A. A. 3, 730:

    spiritus et vita redit bonis ducibus,

    Hor. C. 4, 8, 14:

    suum redit ingenium,

    Liv. 2, 22:

    memoria redit,

    Quint. 11, 2, 7:

    redit animo ille latus clavus, etc.,

    Plin. Ep. 8, 23, 6: in pristinum [p. 1540] statum, Gaes. B. G. 7, 54:

    in statum antiquum rediit res,

    Liv. 3, 9; cf.:

    reditum in vestram dicionem,

    Liv. 29, 17:

    cum Alcumenā antiquam in gratiam,

    Plaut. Am. 5, 2, 12:

    cum suis inimicissimis in gratiam,

    Cic. Prov. Cons. 9, 20; id. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 41; Caes. B. C. 1, 4; Nep. Alcib. 5, 1; cf.: se numquam cum matre in gratiam redisse, had never been reconciled, i. e. had never been at variance, Cic. Att. 17, 1;

    and simply in gratiam,

    Plaut. Am. 3, 2, 59; Ter. Phorm. 5, 8, 40; cf.:

    in concordiam,

    Plaut. Am. 3, 3, 7:

    in amicitiam alicujus,

    Liv. 25, 16:

    in fidem alicujus,

    id. 25, 1:

    nunc demum in memoriam redeo,

    I recollect, call to mind, Plaut. Capt. 5, 4, 25; so,

    in memoriam mortuorum,

    Cic. Sen. 7, 21; id. Inv. 1, 52, 98; id. Quint. 18, 57; cf.:

    in memoriam cum aliquo,

    Ter. Phorm. 5, 3, 19:

    in corda redeunt tumultus,

    Claud. B. Get. 216:

    vere calor redit ossibus,

    Verg. G. 3, 272:

    redit agricolis labor actus in orbem,

    id. ib. 2, 401:

    rursum ad ingenium redit,

    he returns to his natural bent, Ter. Ad. 1, 1, 46; so,

    ad ingenium,

    id. Hec. 1, 2, 38:

    ad se atque ad mores suos,

    Cic. Div. in Caecil. 17, 57:

    ad se,

    id. Att. 7, 3, 8; but redire ad se signifies also, to come to one ' s self, i. e. to recover one ' s senses, Ter. Ad. 5, 3, 8; cf. id. And. 3, 5, 16; Liv. 1, 41; Hor. Ep. 2, 2, 138; cf.:

    ex somno vix ad se,

    Lucr. 4, 1023:

    donec discussis redeunt erroribus ad se,

    id. 4, 996:

    ad sanitatem,

    Cic. Fam. 12, 10, 1; cf.: reverto: in veram rediit faciem solitumque nitorem, returned to his true form (of Apollo), Ov. M. 4, 231; cf.:

    in annos Quos egit, rediit,

    i. e. he resumed his youth, id. ib. 9, 430 (for which:

    reformatus primos in annos,

    id. ib. 9, 399):

    in juvenem,

    id. ib. 14, 766:

    in fastos,

    to go back to them, Hor. Ep. 2, 1, 48:

    quamvis redeant in aurum Tempora priscum,

    id. C. 4, 2, 39:

    in causas malorum,

    to appear again as the cause of misfortunes, Tac. H. 4, 50:

    maturos iterum est questa redire dies,

    Prop. 2, 18 (3, 10), 12;

    so of times and events which recur periodically: annus,

    Verg. A. 8, 47; Hor. C. 3, 8, 9; id. S. 2, 2, 83:

    ne rediret Saeculum Pyrrhae,

    id. C. 1, 2, 5:

    Nonae Decembres,

    id. ib. 3, 18, 10:

    iterum sollemnia,

    Prop. 2, 33 (3, 31), 1 al.— Impers. pass.:

    tum exuto justitio reditum ad munia,

    Tac. A. 3, 7.—
    2.
    In partic., in speaking, thinking, or writing.
    a.
    Of the speaker, to go back, return to a former subject, to recur to it:

    mitte ista, atque ad rem redi, etc.,

    Ter. Ad. 2, 1, 31 sq.:

    quid si redeo ad illos,

    id. Heaut. 4, 3, 41:

    sed de hoc alias: nunc redeo ad augurem,

    Cic. Lael. 1, 1; so,

    ad Scipionem,

    id. ib. 17, 62:

    ad me,

    id. ib. 25, 96:

    ad fabulas,

    id. ib. 20, 75:

    ad illa prima,

    id. ib. 26 fin.:

    sed ad illum redeo,

    id. Fin. 2, 22, 73:

    ad inceptum,

    Sall. J. 4, 9:

    illuc, unde abii, redeo,

    Hor. S. 1, 1, 108; 1, 7, 9; 1, 6, 45:

    longius evectus sum, sed redeo ad propositum,

    Quint. 9, 3, 87; cf.:

    digredi a re et redire ad propositum,

    id. 9, 2, 4:

    ab illo impetu ad rationem redit,

    id. 6, 1, 28 et saep. —Comically:

    nunc in Epidamnum pedibus redeundum'st mihi,

    Plaut. Men. prol. 49.—
    b.
    Of the subject:

    res redit,

    comes up again, Cic. post Red. in Sen. 11, 27; cf.:

    redit de integro haec oratio,

    Ter. Heaut. 5, 3, 8.—
    II.
    (With the idea of ire predominating; cf.: recido, redigo).
    1.
    To come in as revenue, income; to arise, proceed (cf. provenio):

    tribus tantis illi minus redit,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129:

    ut ex eodem semine aliubi cum decimo redeat, aliubi cum quintodecimo,

    Varr. R. R. 1, 44, 1:

    possentne fructus pro impensā ac labore redire,

    id. ib. 1, 2, 8:

    ex pecore redeunt ter ducena Parmensi,

    Mart. 4, 37, 5:

    pecunia publica, quae ex metallis redibat,

    Nep. Them. 2, 2:

    ex quā regione quinquaginta talenta quotannis redibant,

    id. ib. 10, 3:

    e modio redire sextarios quattuor siliginis,

    Plin. 18, 9, 20, § 86; 18, 10, 20, § 89 et saep.—
    2.
    To come to, be brought or reduced to; to arrive at, reach, attain a thing; constr. usually with ad; very rarely with in or an adv. of place:

    pilis omissis ad gladios redierunt,

    betook themselves to their swords, Caes. B. C. 3, 93; cf.:

    ad manus reditur, Auct. B. Afr. 18, 4: Caesar opinione trium legionum dejectus, ad duas redierat,

    was brought down, reduced, Caes. B. G. 5, 48 init.: collis leniter fastigatus paulatim ad planitiem redibat, sank or sloped down, descended, id. ib. 2, 8: ejus morte ea ad me lege redierunt bona, have descended to me, Ter. And. 4, 5, 4; so,

    ad hos lege hereditas,

    id. Hec. 1, 2, 97:

    quorum (principum) ad arbitrium judiciumque summa omnium rerum consiliorumque redeat,

    Caes. B. G. 6, 11:

    summa imperii, rerum ad aliquem,

    id. B. C. 1, 4; 3, 18; Ter. Phorm. 2, 2, 3:

    regnum ad aliquem,

    Plaut. Cas. 2, 5, 28:

    res ad interregnum,

    Liv. 1, 22:

    mihi ad rastros res,

    Ter. Heaut. 5, 1, 58 (with redigat ad inopiam):

    ut ad pauca redeam,

    i. e. to cut the story short, id. Hec. 1, 2, 60; id. Phorm. 4, 3, 43: aut haec bona in tabulas publicas nulla redierunt, aut si redierunt, etc., have not reached, i. e. are not registered upon, Cic. Rosc. Am. 44, 128:

    Germania in septentrionem ingenti flexu redit,

    trends towards the north, Tac. G. 35:

    in eum res rediit jam locum, Ut sit necesse,

    Ter. Heaut. 2, 3, 118; id. Ad. 2, 4, 9:

    in nubem Ossa redit,

    rises to, Val. Fl. 2, 16:

    Venus, quam penes amantūm summa summarum redit,

    falls to her lot, pertains to her, Plaut. Truc. 1, 1, 4:

    quod si eo meae fortunae redeunt, ut, etc.,

    come to that, Ter. Phorm. 1, 4, 24; so,

    adeo res,

    id. Heaut. 1, 1, 61; 5, 2, 27; id. Phorm. 1, 3, 1; 1, 2, 5:

    omnia verba huc redeunt,

    come to, amount to this, id. Eun. 1, 2, 78; cf.:

    incommoditas huc omnis,

    id. And. 3, 3, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > redeo

  • 4 remeo

    rĕ-mĕo, āvi, 1, v. n., to go or come back, to turn back, return (not freq. till after the [p. 1561] Aug. period; only once in Cic.; in Cæs. not at all; syn.: redeo, regredior).
    I.
    Lit.:

    remeabo intro,

    Plaut. Ep. 5, 1, 55:

    remeato audacter,

    id. As. 1, 3, 75:

    in ludum, Afr. ap. Fest. s. h. v. p. 277 Müll. (Com. Rel. p. 151 Rib.): in patriam,

    Ov. M. 15, 480:

    patrias in sedes,

    Tac. A. 14, 25 fin.:

    rursum in terga (with cedere),

    id. ib. 3, 21:

    ad se (legati),

    Liv. 9, 16:

    ex Campaniā,

    Tac. A. 15, 60; cf.

    Aegypto,

    id. ib. 2, 69:

    eodem remeante nuntio,

    Liv. 9, 3:

    navibus remeabat disjecto agmine,

    Tac. H. 5, 22; cf. Suet. Vit. Plin. fin.:

    (coturnices) cum ex Italiā trans mare remeant,

    Varr. R. R. 3, 5, 8:

    greges nocte remeabant ad stabula,

    Liv. 24, 3, 5; Pall. 1, 39, 1. —
    (β).
    Poet. and late Lat. with acc.:

    patrias remeabo inglorius urbes,

    Verg. A. 11, 793:

    Euboicos penates,

    Stat. S. 3, 5, 12:

    destinatas remeārunt sedes,

    Amm. 17, 13, 34:

    castra,

    App. M. 7 pr.—
    b.
    Of inanimate subjects: cum umore consumpto neque terra ali posset neque remearet aër, would flow back again, * Cic. N. D. 2, 46, 118:

    (naves) mari remeabant,

    Tac. A. 12, 17 fin.:

    remeante flumine,

    receding, id. H. 1, 86 fin.:

    bis adfluunt bisque remeant (aquae),

    Plin. 2, 97, 99, § 212.—
    B.
    In partic., to come back as a victor, return home in triumph ( poet.; cf. Cort. ad Luc. 7, 256; Burm. ad Val. Fl. 4, 589):

    victor ad Argos,

    Verg. A. 2, 95; cf.:

    victor domito ab hoste,

    Ov. M. 15, 569:

    Scythicis Crassus victor ab oris,

    Luc. 2, 553:

    nunc neque te longi remeantem pompa triumphi Excipit,

    id. 1, 286:

    triumpho,

    Stat. Th. 12, 164.—With acc.: vetitos remeare triumphos, to return home to the triumph denied ( me), Luc. 7, 256.—
    II.
    Trop., to come back, return:

    transiit aetas, Quam cito, non segnis stat remeatque dies,

    Tib. 1, 4, 28.—With acc.:

    si natura juberet A certis annis aevom remeare peractum,

    Hor. S. 1, 6, 94.—In discourse:

    ad ordinem remeabo coeptorum,

    Amm. 22, 16, 24 al.
    Lengthened collat.
    form remānant = remeant (like dănunt = dant, prodīnunt = prodeunt, redīnunt = redeunt): rivos camposque remanant, Enn. Fragm. ap. Fest. p. 282 Müll. (Ann. v. 72 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > remeo

  • 5 redeo

    I.
    to fall back upon, be reduced to, be brought to.
    II.
    to go back, come back, return /(revenue) to come in.
    III.
    to be reduced to, fall back upon.

    Latin-English dictionary of medieval > redeo

  • 6 revoco

    rĕ-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To call back, recall (class. and freq., esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    quotiens foras ire volo, me retines, revocas,

    Plaut. Men. 1, 2, 5; cf. Suet. Claud. 15 fin.:

    de meo cursu rei publicae sum voce revocatus,

    Cic. Fam. 10, 1, 1:

    aliquem ex itinere,

    id. Div. 2, 8, 20; Suet. Aug. 98; id. Tib. 21:

    revocatus de exsilio Camillus,

    Liv. 5, 46:

    revocatum ex provinciā,

    Suet. Claud. 1:

    Caesar in Italiam revocabatur,

    Caes. B. C. 2, 18 fin.:

    spes Campanae defectionis Samnites rursus ad Caudium revocavit,

    Liv. 9, 27:

    quid me intro revocas?

    Plaut. Rud. 5, 2, 12.— Absol.:

    heus abiit: quin revocas?

    Plaut. Ps. 1, 3, 12; id. Ep. 2, 2, 17; id. Truc. 1, 2, 19: exclusit; revocat;

    redeam?

    Ter. Eun. 1, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 264; Ter. Ad. 3, 2, 22; Liv. 30, 20: abeo;

    et revocas nono post mense,

    Hor. S. 1, 6, 61; Ov. M. 1, 503.—
    b.
    Transf., of things, to draw or fetch back, to withdraw, turn back, etc.:

    lumina revocata,

    Ov. M. 7, 789:

    oculos meos,

    id. H. 16, 232:

    cupidas manus,

    id. A. A. 1, 452:

    pedem ab alto,

    Verg. A. 9, 125; cf.

    gradum,

    id. ib. 6, 128:

    deficientem capillum a vertice,

    to stroke back, Suet. Caes. 45:

    habenas,

    Sil. 16, 344:

    manus post terga,

    to bind, Sen. Thyest. 685:

    proscissam terram in liram,

    to bring back, restore, Col. 2, 10, 5; cf.:

    in vitibus revocantur ea, quae, etc.,

    are pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88; v. infra, B. 1. — Poet.:

    gelidos artus in vivum calorem,

    Ov. M. 4, 248.—
    2.
    In partic.
    a.
    Milit. t. t.
    (α).
    To call back, recall; to call off, withdraw soldiers from a march or from any enterprise:

    his rebus cognitis Caesar legiones equitatumque revocari atque itinere desistere jubet,

    Caes. B. G. 5, 11:

    insequentes nostros, ne longius prosequerentur, Sulla revocavit,

    id. B. C. 3, 51; Liv. 25, 14:

    quae receptui canunt, ut eos etiam revocent,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    tardius revocati proelio excesserant,

    Sall. C. 9, 4; cf. Verg. A. 5, 167:

    equites,

    Caes. B. C. 1, 80:

    reliquas copias,

    id. B. G. 7, 35:

    naves omnes,

    id. B. C. 3, 14:

    hos certo signo,

    id. ib. 1, 27 fin.;

    1, 28: milites ab opere,

    id. B. G. 2, 20:

    legiones ab opere,

    id. B. C. 1, 82:

    aestus crescens revocaverat fatigatos,

    Amm. 24, 4, 17.—
    (β).
    To recall to duty soldiers from a furlough:

    milites,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 89:

    veteranos,

    Tac. H. 2, 82:

    inter ceteros conveteranos suos revocatus,

    Inscr. Orell. 3580.—
    (γ).
    In gen., to call back, recall:

    (Neptunus Tritona) jubet fluctus et flumina signo Jam revocare dato,

    Ov. M. 1, 335.—
    b.
    A theatrical t. t., to call for the repetition of a speech, a vocal performance, etc., to call back a player; to encore:

    Livius (Andronicus), cum saepius revocatus vocem obtudisset, etc.,

    Liv. 7, 2:

    Diphilus tragoedus revocatus aliquoties a populo,

    Val. Max. 6, 2, 9:

    quoties ego hunc (sc. Archiam) vidi magnum numerum versuum dicere ex tempore! quoties revocatum eandem rem dicere commutatis verbis atque sententiis,

    Cic. Arch. 8, 18:

    revocatus praeco, iterum pronunciavit eadem,

    Liv. 33, 32.—Also with an inanim. object:

    cum Orestem fabulam doceret Euripides, primos tres versus revocasse dicitur Socrates,

    to have encored, Cic. Tusc. 4, 29, 63. — Absol.:

    revocasse et repeti coëgisse,

    Plin. Ep. 3, 5, 12.— Impers. pass.:

    nominatim sum appellatus in Bruto Tullius qui libertatem civibus stabiliverat. Milies revocatum est,

    Cic. Sest. 58, 123.—
    c.
    To recall from death, bring back to life:

    quā servetis revocatum a morte Dareta,

    Verg. A. 5, 476; cf.:

    Paeoniis revocatum herbis et amore Dianae,

    id. ib. 7, 769:

    dysentericos a morte revocari,

    Plin. 23, 6, 60, § 113.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to call back, recall, resume; to withdraw, retire; to regain, recover; to draw back, draw off or away; to withhold, restrain, etc.:

    facilius sicut in vitibus revocantur ea, quae sese nimium profuderunt,

    are checked, pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88: et vires et corpus amisi: sed si morbum depulero, facile illa revocabo, will regain, recover, id. Fam. 7, 26, 2:

    quae (studia) remissa temporibus, longo intervallo intermissa revocavi,

    id. Tusc. 1, 1, 1; cf.:

    quod, utcunque praetermissum, revocari non posset,

    Liv. 44, 40:

    praetermissa,

    Plin. 18, 6, 8, § 44:

    quae (philosophia) nunc prope dimissa revocatur,

    Cic. Ac. 2, 4, 11:

    veteres artes,

    Hor. C. 4, 15, 12:

    priscos mores,

    Liv. 39, 41:

    antiquam duramque militiam,

    Tac. A. 1, 20 fin.:

    quaedam exoleta,

    Suet. Claud. 22:

    omissa,

    id. Vesp. 16; id. Dom. 4 et saep.:

    nonnumquam animum incitatum revoco ipse et reflecto,

    Cic. Sull. 16, 46; cf. id. Att. 13, 1:

    vinolenti dubitant, haesitant, revocant se interdum,

    recover themselves, bethink themselves, id. Ac. 2, 17, 52:

    ut quaedam contra naturam depravata restituerentur et corrigerentur ab naturā, cum se ipsa revocasset aut arte atque medicinā,

    had recovered herself, id. Div. 2, 46, 96:

    revocare se non poterat familiaritate implicatus,

    could not withdraw, id. Pis. 29, 70:

    primae revocabo exordia pugnae,

    Verg. A. 7, 40; cf. Sen. Ben. 7, 25, 2 al.:

    revocari in memoriam somnii,

    Just. 1, 5, 3; 7, 1, 8.— Poet., with inf.: nec tamen illa suae revocatur parcere famae, nor can she be induced, persuaded, etc., Prop. 1, 16, 11:

    memoriam ad referendam gratiam admonitione revocare,

    to bring, induce, Sen. Ben. 5, 25, 6: scalam nobis in memoriam revocare, Aug. Civ. Dei, 16, 38, 2; id. Serm. 280, 1:

    in memoriam rursus revocatus,

    Petr. 10:

    revocat tua forma parentem (with recordor),

    Sil. 16, 193:

    magni est ingenii revocare mentem a sensibus,

    Cic. Tusc. 1, 16, 38; cf.:

    eos ab illā consuetudine,

    id. Rep. 2, 13, 25:

    quos (homines) spes praedandi studiumque bellandi ab agriculturā et cottidiano labore revocabat,

    Caes. B. G. 3, 17:

    aliquam a cupiditate,

    Cic. Clu. 5, 12:

    aliquem a turpissimo consilio,

    id. Att. 3, 15, 4:

    aliquem a tanto scelere,

    id. Cat. 3, 5, 10; cf. id. ib. 1, 9, 22:

    animum ab irā,

    Ov. Tr. 2, 557:

    jam lapsos ab errore,

    Quint. 2, 6, 2:

    perterritos animos a metu,

    id. 2, 16, 8 et saep.:

    ab errore ad rectiorem viam,

    Lact. 1, 1, 21: cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur, Cic. ap. Amm. 15, 5, 23:

    disceptationem ab rege ad Romanos revocabant,

    Liv. 41, 20:

    rebus institutis ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    Cic. Rep. 2, 14, 27:

    ad quam eos quasi formulam dicendi revocent,

    id. Opt. Gen. 5, 15:

    ad quae me exempla revocas,

    id. Verr. 2, 3, 90, § 210; Quint. 10, 7, 32:

    rem paene ad manus,

    Cic. Clu. 49, 136:

    me ad pristina studia revocavi,

    id. Brut. 3, 11:

    me ad meum munus pensumque revocabo,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    se ad industriam,

    id. Brut. 94, 323:

    se rursus ad moestitiam,

    id. Tusc. 3, 27, 64:

    se ad se,

    id. Ac. 2, 16, 51:

    vilicum ad rationem,

    compel to an account, Cato, R. R. 2, 2:

    libertinos ingratos revocavit in servitutem,

    Suet. Claud. 25:

    fortunae possessionesque omnium in dubium incertumque revocabuntur,

    Cic. Caecin. 27, 76:

    ad spem consulatūs in partem revocandam aspirare non auderet,

    to bring over to his side, Liv. 4, 35:

    quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, in animum revocabo,

    will transfer to my mind, Tac. A. 14, 54:

    abi, Quo blandae juvenum te revocant preces (= a me ad se vocant, Orell.),

    Hor. C. 4, 1, 7.—
    2.
    In partic.
    a.
    Pregn.: ad aliquid, to apply, reduce, refer a thing to something as a standard (syn. referre) (Ciceron.):

    impuri cujusdam et ambitiosi et omnia ad suam potentiam revocantis esse sententiam,

    Cic. Lael. 16, 59:

    misericordiā movetur, si is, qui audit, adduci potest, ut illa, quae de altero deplorentur, ad suas res revocet,

    id. de Or. 2, 52, 211:

    omnia ad artem et ad praecepta,

    id. ib. 2, 11, 44:

    omnia ad scientiam,

    id. Fin. 2, 13, 43:

    illa de urbis situ ad rationem,

    id. Rep. 2, 11, 22:

    rationem ad veritatem,

    id. Off. 3, 21, 84:

    rem ad illam rationem conjecturamque,

    id. Dom. 6, 15.—
    b.
    To recall, revoke, retract, cancel (not so till after the Aug. per.): si facta mihi revocare liceret. Ov. M. 9, 617:

    promissum suum,

    Sen. Ben. 4, 39, 2:

    sententiam suam,

    Dig. 48, 18, 1 fin.:

    libertatem (shortly after: in servitutem retrahi),

    Tac. A. 13, 26:

    litteras,

    Suet. Vesp. 8:

    legatum ad quingenta,

    id. Galb. 5.—
    c.
    As law t. t.: domum, domum suam revocare, to appeal to a judge of one ' s own country or city: (legatis) revocandi domum suam jus datur, Dig. 5, 1, 2, §§ 3, 4, and 5.—
    II.
    To ask back again, to invite in return: mutuo vocare, Non. (rare): domum suam istum non fere quisquam vocabat. Nec mirum;

    qui neque in urbe viveret neque revocaturus esset,

    Cic. Rosc. Am. 18, 52; Varr. ap. Non. 167, 14:

    cum vulpem revocasset,

    Phaedr. 1, 25, 7; Lact. 6, 12, 3.—Hence, transf.:

    tribuni plebis quoniam adhuc praesens certamen contentionemque fugerunt: nunc in meam contionem prodeant, et, quo provocati ad me venire noluerunt, revocati saltem revertantur,

    i. e. now that they are invited to come back, Cic. Agr. 3, 1, 1.—
    III.
    To call again, summon anew (rare):

    itaque hominem populus revocat, et retrahatur necesse est,

    i. e. to answer a renewed accusation, Cic. Q. Fr. 2, 4 (6), 6:

    tribuni de integro agere coeperunt revocaturosque se easdem tribus renuntiarunt,

    Liv. 45, 36 fin.; cf. id. 40, 46:

    refectum est convivium et rursus Quartilla ad bibendum revocavit,

    challenged us again, Petr. 23:

    convivam in diem posterum,

    Suet. Claud. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > revoco

  • 7 reviso

    rĕ-vīso, ĕre, v. n. and a.
    I.
    Neutr., to look back on a thing, come back or again to see (cf. respicio); to pay a visit again (ante- and post-class.):

    ut ad me revisas,

    Plaut. Truc. 2, 4, 79:

    ad me,

    Gell. 13, 30, 10:

    ad stabulum,

    Lucr. 2, 359.— Poet.:

    signa ad lunam,

    Lucr. 5, 636:

    reviso quid agant, aut quid captent consili,

    Ter. And. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 4, 1:

    inde redit rabies eadem et furor ille revisit,

    i. e. comes back, returns, Lucr. 4, 1117.—
    II.
    Act., to go or come to see again; to revisit:

    tu modo nos revise aliquando,

    Cic. Att. 1, 19, 11:

    cum poteris, revises nos,

    id. ib. 12, 50:

    sed tu velim... nos aliquando revisas,

    id. Fam. 1, 10; Cat. 64, 377:

    ipsa sedesque Revisit Laeta suas,

    Verg. A. 1, 415:

    vates tuus te reviset,

    Hor. Ep. 1, 7, 12:

    urbem (with petere),

    Lucr. 3, 1067:

    rem Gallicanam,

    Cic. Quint. 6, 23:

    negotia sua cottidie,

    Col. 12, praef. §

    8: agrum saepius,

    id. 1, 4, 1.—With things as subjects:

    longos obitus (sidera),

    Lucr. 4, 393:

    aut quae digna satis fortuna revisit?

    Verg. A. 3, 318:

    multos aeterna revisens Fortuna,

    id. ib. 11, 426.

    Lewis & Short latin dictionary > reviso

  • 8 redux

        redux ducis (abl. reduce; poet. also reducī, O.), adj.    [re-+DVC-], that brings back, guiding back: Iuppiter, O.: unde, nisi te reduce, nulli ad penatīs suos iter est, Cu.— Led back, brought back, come back, returned: tu reducem me in patriam facis, you restore me, T.: quid me reducem esse voluistis? i. e. from exile: reduces in patriam ad parentes facere, L.: navi reduce, L.: Gratatur reduces, V.
    * * *
    (gen.), reducis ADJ
    coming back, returning

    Latin-English dictionary > redux

  • 9 re-currō

        re-currō currī, —, ere,    to run back, hasten back, return: ad me: in Tusculanum: in arcem, L.: rure, H.: huc, T.: Ad fontem Xanthi versa recurret aqua, O.: coeptum saepe recurrit iter, O.: quā sol utrumque recurrens Aspicit oceanum, V.: recurrentes per annos, revolving, H.—Fig., to come back, hasten back, return, revert, recur: mox Bruma recurrit iners, H.: versa recurrat hiemps, O.: ad easdem condiciones, Cs.

    Latin-English dictionary > re-currō

  • 10 recurro

    rĕ-curro, curri (recucurrit, only Paul. Nol. Carm. 27, 99), 3, v. n., to run back, hasten back (class.).
    I.
    Lit.:

    ego ad anum recurro rursum,

    Plaut. Cist. 2, 3, 50; cf.: recurrit rursus ad Hispalim Caesar, Auct. B. Hisp. 40 fin.:

    ad me,

    Cic. Att. 2, 11, 1; Hor. Epod. 5, 75; cf. id. S. 2, 6, 31:

    ad raedam,

    Cic. Mil. 10, 29:

    in Tusculanum,

    id. Att. 13, 47 fin.:

    in arcem,

    Liv. 4, 55:

    rure,

    Hor. S. 1, 2, 127:

    recipe te et recurre,

    Plaut. Trin. 4, 3, 8:

    jam huc recurret,

    Ter. Ad. 4, 1, 10:

    luna tum crescendo, tum defectionibus in initia recurrendo,

    Cic. N. D. 2, 19, 50; cf. Tib. 2, 4, 18:

    ad fontem Xanthi versa recurret aqua,

    Ov. H. 5, 30; cf.:

    in suos fontes versa aqua,

    id. Am. 2, 1, 26.— Poet., of the revolving of the sun, * Verg. A. 7, 100;

    and of the year,

    Hor. Ep. 2, 1, 147.—With a homogeneous object:

    coeptum saepe recurrat iter,

    Ov. A. A. 3, 360. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to come back, turn back, return, revert, recur:

    cur posteris amplior honor quam majoribus haberetur? curve non retro quoque recurreret aequitas eadem?

    Plin. Pan. 38 fin.; cf. Quint. 5, 9, 6:

    naturam expellas furca, tamen usque recurret,

    Hor. Ep. 1, 10, 24:

    mox Bruma recurrit iners,

    id. C. 4, 7, 12; cf.:

    recurrat versa hiems,

    Ov. F. 2, 854:

    valetudines anniversariae ac tempore certo recurrentes,

    Suet. Aug. 81:

    ad easdem conditiones,

    Caes. B. C. 2, 16 fin.; cf.:

    uti eo recurrant,

    id. ib. 85, 4:

    cum ea unde generata, quo recurrant, viderit,

    whither they return, Cic. Leg. 1, 23, 61; Vell. 2, 4, 7. — With dat.:

    haec appellatio memoriae recurret,

    will recur to memory, Plin. Pan. 88 fin. (with admoneri and recordari):

    recurrentes versus = reciproci,

    Sid. Ep. 8, 11; 9, 14. —
    B.
    In partic., pregn., to have recourse to, to resort, recur to any thing (very rare;

    usu. decurro, q. v.): ad eam rationem recurrunt, ut, etc.,

    Quint. 1, 6, 13; so, ad eos auctores, etc., id. prooem. § 17.

    Lewis & Short latin dictionary > recurro

  • 11 redux

    rĕdux (rēdux, Plaut. Rud. 4, 2, 4; id. Capt. 5, 1, 2), dŭcis (abl. reduce, Liv. 21, 50:

    reduci,

    Ov. H. 6, 1), adj. [reduco].
    I.
    Act., that leads or brings back (mostly as an epithet of Jupiter and of Fortuna, in the poets and in inscrr.):

    et sua det reduci vir meus arma Jovi,

    Ov. H. 13, 50; Sabin. Ep. 1, 78; Inscr. Orell. 1256:

    hic ubi Fortunae reducis fulgentia late Templa nitent,

    Mart. 8, 65, 1; Inscr. Orell. 332; 922; 1760 sq.; 1776; 3096;

    4083: reduces choreae,

    i. e. that accompany home, Mart. 10, 70, 9.—

    Of a human being only in the foll. passage: eo pervenimus, unde, nisi te reduce, nulli ad penates suos iter est,

    Curt. 9, 6, 9.—
    II.
    Pass., that is led or brought back (from slavery, imprisonment, from a distance, etc.), come back, returned (freq. and class.):

    facere aliquem reducem,

    to bring back, Plaut. Capt. prol. 43; cf. id. ib. 2, 3, 77; 3, 5, 28; 5, 1, 2; 11; id. Trin. 4, 1, 4; Ter. Heaut. 2, 4, 18:

    ab Orco in lucem,

    id. Hec. 5, 4, 12: quid me reducem esse voluistis? (i. e. from exile), Cic. Mil. 37, 103:

    victores triumphantes domos reduces sistatis,

    Liv. 29, 27; cf.:

    reduces in patriam ad parentes ad conjuges ac liberos facere,

    id. 22, 60, 13:

    navi reduce,

    id. 21, 50:

    caesar exercitusque,

    Tac. A. 1, 70 fin.:

    reduces socios,

    Verg. A. 1, 390; 11, 797:

    gratari aliquem reducem,

    id. ib. 5, 40 et saep.:

    (elephanti) non ante reduces ad agmen,

    Plin. 8, 5, 5, § 13:

    carina,

    Ov. H. 6, 1:

    reduces habenas,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 242;

    of the phœnix after being burned: reducisque parans exordia formae,

    id. Idyll. 1, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > redux

  • 12 pes

    pēs, pĕdis, m. [kindr. with Sanscr. pād, foot, from root pad, ire; Gr. pod-, pous; Goth. fōt; old Germ. vuoz; Engl. foot], a foot of man or beast.
    I.
    Lit.:

    si pes condoluit,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    calcei apti ad pedem,

    id. de Or. 1, 54, 231:

    nec manus, nec pedes, nec alia membra,

    id. Univ. 6:

    pede tellurem pulsare,

    i. e. to dance, Hor. C. 1, 37, 1; cf.:

    alterno pede terram quatere,

    id. ib. 1, 4, 7;

    4, 1, 27: pedis aptissima forma,

    Ov. Am. 3, 3, 7:

    aves omnes in pedes nascuntur,

    are born feet first, Plin. 10, 53, 74, § 149:

    cycnum pedibus Jovis armiger uncis Sustulit,

    Verg. A. 9, 564; cf. id. ib. 11, 723: pedem ferre, to go or come, id. G. 1, 11:

    si in fundo pedem posuisses,

    set foot, Cic. Caecin. 11, 31: pedem efferre, to step or go out, Plaut. Bacch. 3, 3, 19:

    qui pedem portā non extulit,

    Cic. Att. 8, 2, 4; 6, 8, 5:

    pedem portā non plus extulit quam domo suā,

    id. ib. 8, 2, 4: pedem limine efferre, id. Cael. 14, 34: pedem referre, revocare, retrahere, to go or come back, to return:

    profugum referre pedem,

    Ov. H. 15, 186; id. M. 2, 439.—Said even of streams:

    revocatque pedem Tiberinus ab alto,

    Verg. A. 9, 125:

    retrahitque pedes simul unda relabens,

    id. ib. 10, 307; cf. infra, II. H.: pedibus, on foot, afoot:

    cum ingressus iter pedibus sit,

    Cic. Sen. 10, 34; Suet. Aug. 53.—

    Esp. in phrase: pedibus ire, venire, etc.: pedibus proficisci,

    Liv. 26, 19:

    pedibus iter conficere,

    id. 44, 5:

    quod flumen uno omnino loco pedibus transire potest,

    Caes. B. G. 5, 18:

    (Caesar) pedibus Narbonem pervenit,

    id. B. C. 2, 21:

    ut neque pedibus aditum haberent,

    id. B. G. 3, 12 init. —Rarely pede ire ( poet. and late Lat.):

    quo bene coepisti, sic pede semper eas,

    Ov. Tr. 1, 9, 66:

    Jordanem transmiserunt pede,

    Ambros. in Psa. 118, 165, n. 16.— Trop.:

    Bacchus flueret pede suo,

    i. e. wine unmixed with water, Auct. Aetn. 13; cf.:

    musta sub adducto si pede nulla fluant,

    Ov. P. 2, 9, 32, and II. H. infra.—Pregn., by land:

    cum illud iter Hispaniense pedibus fere confici soleat: aut si quis navigare velit, etc.,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    seu pedibus Parthos sequimur, seu classe Britannos,

    Prop. 2, 20, 63 (3, 23, 5):

    ego me in pedes (conicio),

    take to my heels, make off, Ter. Eun. 5, 2, 5.— Esp.: ad pedes alicui or alicujus, accidere, procidere, jacere, se abicere, se proicere, procumbere, etc., to approach as a suppliant, to fall at one's feet:

    ad pedes omnium singillatim accidente Clodio,

    Cic. Att. 1, 14, 5:

    abjectā togā se ad generi pedes abiecit,

    id. ib. 4, 2, 4:

    rex procidit ad pedes Achillei,

    Hor. Epod. 17, 14:

    vos ad pedes lenonis proiecistis,

    Cic. Sest. 11, 26:

    filius se ad pedes meos prosternens,

    id. Phil. 2, 18, 45:

    tibi sum supplex, Nec moror ante tuos procubuisse pedes,

    Ov. H. 12, 186:

    cui cum se moesta turba ad pedes provolvisset,

    Liv. 6, 3, 4:

    ad pedes Caesaris provoluta regina,

    Flor. 4, 11, 9:

    (mater una) mihi ad pedes misera jacuit,

    Cic. Verr. 2, 5, 49, § 129; cf.:

    amplecti pedes potui,

    Ov. M. 9, 605:

    complector, regina, pedes,

    Luc. 10, 89:

    servus a pedibus,

    a footman, lackey, Cic. Att. 8, 5, 1: sub pedibus, under one's feet, i. e. in one's power, Verg. A. 7, 100; Liv. 34, 32: sub pedibus esse or jacere, to be or lie under one's feet, i. e. to be disregarded ( poet.):

    sors ubi pessima rerum, Sub pedibus timor est,

    Ov. M. 14, 490:

    amicitiae nomen Re tibi pro vili sub pedibusque jacet,

    id. Tr. 1, 8, 16: pedem opponere, to put one's foot against, i. e. to withstand, resist, oppose ( poet.), id. P. 4, 6, 8: pedem trahere, to drag one's foot, i. e. to halt, limp; said of scazontic verse, id. R. Am. 378: trahantur haec pedibus, may be dragged by the heels, i. e. may go to the dogs (class.):

    fratrem mecum et te si habebo, per me ista pedibus trahantur,

    Cic. Att. 4, 16, 10; id. Fam. 7, 32, 2: ante pedes esse or ante pedes posita esse, to lie before one's feet, i. e. before one's eyes, to be evident, palpable, glaring:

    istuc est sapere, non quod ante pedes modo est, Videre, sed etiam illa, quae futura sunt, Prospicere,

    Ter. Ad. 3, 3, 32:

    transilire ante pedes posita, et alia longe repetita sumere,

    Cic. de Or. 3, 40, 160:

    omni pede stare,

    i. e. to use every effort, make every exertion, Quint. 12, 9, 18: nec caput nec pes, neither head nor foot, beginning nor end, no part:

    nec caput nec pes sermonum apparet,

    Plaut. As. 3, 3, 139:

    garriet quoi neque pes neque caput conpareat,

    id. Capt. 3, 4, 81: tuas res ita contractas, ut, quemadmodum scribis, nec caput nec pedes, Curio ap. Cic. Fam. 7, 31, 2:

    ut nec pes nec caput uni Reddatur formae,

    Hor. A. P. 8:

    dixit Cato, eam legationem nec caput, nec pedes, nec cor habere,

    Liv. Epit. 50: pes felix, secundus, i. e. a happy or fortunate arrival:

    adi pede secundo,

    Verg. A. 8, 302:

    felix,

    Ov. F. 1, 514; cf.:

    boni pedis homo, id est cujus adventus afferat aliquid felicitatis,

    Aug. Ep. ad Max. Gram. 44.—So esp. pes dexter, because it was of good omen to move the right foot first;

    temples had an uneven number of steps, that the same foot might touch the first step and first enter the temple,

    Vitr. 3, 3; cf. Petr. 30:

    quove pede ingressi?

    Prop. 3 (4), 1, 6.—So the left foot was associated with bad omens; cf. Suet. Aug. 92 init.:

    pessimo pede domum nostram accessit,

    App. M. 6, 26, p. 184, 1; hence, dextro pede, auspiciously: quid tam dextro [p. 1363] pede concipis, etc., Juv. 10, 5: pedibus pecunia compensatur, said proverbially of distant lands purchased at a cheap rate, but which it costs a great deal to reach, Cato ap. Cic. Fl. 29, 72: a pedibus usque ad caput, from head to foot, all over (late Lat.; cf.:

    ab imis unguibus usque ad verticem summum,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20), Aug. in Psa. 55, 20; 90, 1, 2 et saep.; cf.:

    a vestigio pedis usque ad verticem,

    Ambros. Offic. Min. 2, 22, 114.—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t.: descendere ad pedes, to alight, dismount, of cavalry, Liv. 9, 22:

    pedibus merere,

    to serve on foot, as a foot-soldier, id. 24, 18:

    ad pedes pugna ierat,

    they fought on foot, id. 21, 46: pedem conferre, to come to close quarters:

    collato pede rem gerere,

    id. 26, 39; Cic. Planc. 19, 48.—
    2.
    Publicist's t. t.: pedibus ire in sententiam alicujus, to adopt one's opinion, take sides with one:

    cum omnes in sententiam ejus pedibus irent,

    Liv. 9, 8, 13; 5, 9, 2.—
    3.
    In mal. part.:

    pedem or pedes tollere, extollere (ad concubitum),

    Mart. 10, 81, 4; 11, 71, 8;

    hence the lusus verbb. with pedem dare and tollere,

    Cic. Att. 2, 1, 5. —
    II.
    Transf.
    A.
    A foot of a table, stool, bench, etc., Ter. Ad. 4, 2, 46:

    mensae sed erat pes tertius impar,

    Ov. M. 8, 661; cf.:

    pedem et nostrum dicimus, et lecti, et veli, ut carminis (v. in the foll.),

    Sen. Ben. 2, 34, 2:

    tricliniorum,

    Plin. 34, 2, 4, § 9:

    subsellii,

    Auct. Her. 4, 55, 68:

    pes argenteus (mensae),

    Juv. 11, 128.—
    B.
    Pes veli, a rope attached to a sail for the purpose of setting it to the wind, a sheet:

    sive utrumque Juppiter Simul secundus incidisset in pedem,

    Cat. 4, 19:

    pede labitur aequo,

    i. e. before the wind, with the wind right aft, Ov. F. 3, 565:

    pedibus aequis,

    Cic. Att. 16, 6 init.; cf. also the passage quoted above from Sen. Ben. 2, 34, 2; and:

    prolato pede, transversos captare Notos,

    id. Med. 322.— Hence, facere pedem, to veer out one sheet, to take advantage of a side wind, to haul the wind: una omnes fecere pedem;

    pariterque sinistros, Nunc dextros solvere sinus,

    Verg. A. 5, 830:

    prolatis pedibus,

    Plin. 2, 47, 48, § 128.—
    C.
    The foot of a mountain (post-class.):

    Orontes imos pedes Casii montis praetermeans,

    Amm. 14, 8, 10 al. —
    D.
    Ground, soil, territory (post-class.):

    in Caesariensis pede,

    Sol. 3, 2:

    omnis Africa Zeugitano pede incipit,

    id. 27, 1; cf.:

    quamvis angustum pedem dispositio fecit habitabilem,

    Sen. Tranq. An. 10, 4.—
    E.
    The stalk or pedicle of a fruit, esp. of the grape, together with the husk:

    vinaceorum pes proruitur,

    Col. 12, 43; so id. 12, 36.—Of the olive, Plin. 15, 1, 2, § 5: pes milvinus or milvi, the stalk or stem of the plant batis, Col. 12, 7.—Hence, as a name for several plants: pedes gallinacei, a plant:

    Capnos trunca, quam pedes gallinaceos vocant,

    Plin. 25, 13, 98, § 155:

    pedes betacei,

    beetroots, Varr. R. R. 1, 27.—
    F.
    Pedes navales, rowers, sailors, Plaut. Men. 2, 2, 75.—
    G.
    The barrow of a litter, Cat. 10, 22.—
    H.
    Poet., of fountains and rivers: inde super terras fluit agmine dulci, Quā via secta semel liquido pede detulit undas, Lucr, 5, 272;

    6, 638: crepante lympha desilit pede,

    Hor. Epod. 16, 47:

    liquido pede labitur unda,

    Verg. Cul. 17:

    lento pede sulcat harenas Bagrada,

    Sil. 6, 140.—
    K.
    A metrical foot:

    ad heroum nos dactyli et anapaesti et spondei pedem invitas,

    Cic. de Or. 3, 47, 82:

    pedibus claudere verba,

    to make verses, Hor. S. 2, 1, 28:

    musa per undenos emodulanda pedes,

    in hexameters and pentameters, Ov. Am. 1, 1, 30:

    inque suos volui cogere verba pedes,

    id. Tr. 5, 12, 34.—
    2.
    A kind of verse, measure:

    et pede, quo debent fortia bella geri,

    Ov. Ib. 646:

    Lesbius,

    Hor. C. 4, 6, 35.—
    L.
    In music, time (postAug.), Plin. 29, 1, 5, § 6.—
    M.
    A foot, as a measure of length (class.):

    ne iste hercle ab istā non pedem discedat,

    Plaut. As. 3, 3, 13:

    ab aliquo pedem discessisse,

    Cic. Deiot. 15, 42:

    pedem e villā adhuc egressi non sumus,

    id. Att. 13, 16, 1:

    pes justus,

    Plin. 18, 31, 74, § 317.—Hence, transf.: pede suo se metiri, to measure one's self by one's own foot-rule, i. e. by one's own powers or abilities, Hor. Ep. 1, 7, 98.—
    N.
    Pedes, lice; v. pedis.—
    O.
    The leg (late Lat.), in phrase: pedem frangere, Aug. Civ. Dei, 22, 22, 3; id. Serm. 273, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > pes

  • 13 re-vertor or re-vortor

        re-vertor or re-vortor versus or vorsus,    perf. usu. revertī (from reverto), ī, to turn back, turn about, come back, return: ex itinere: se vidisse exeuntem illum domo et revertentem: a ponte, H.: silvā, O.: domum: in castra, S.: praedā partā victores reverterunt, L.: cum perspicerent ad istum illos nummos revertisse: quis neget... Tiberim reverti, H.: in Asiam reversus est, N.— Fig., to return, go back: nescit vox missa reverti, i. e. be unsaid, H.: ad superiorem consuetudinem: ad sanitatem, Cs.: ad Musas, O.—In speaking, to return, revert, recur: somnia, ad quae mox revertar: ad me.

    Latin-English dictionary > re-vertor or re-vortor

  • 14 re-vīsō

        re-vīsō —, —, ere,    to look back, look back to see, come back to inquire: reviso, quid nam gerat, T.—To go to see again, revisit: nos: sedes suas, V.: rem Gallicanam: aut quae digna satis fortuna (te) revisit? V.

    Latin-English dictionary > re-vīsō

  • 15 regredior

    rĕ-grĕdĭor, gressus, 3, v. dep. n. [gradior], to go or come back; to turn back, return (class.; syn.: revertor, redeo).
    I.
    Lit.:

    ut regredi quam progredi mallent,

    Cic. Off. 1, 10, 33:

    illuc regredere ab ostio,

    Plaut. Aul. 1, 1, 7:

    ex itinere in castra regressi,

    Liv. 24, 18 (with redituros):

    regressus Tarraconem,

    id. 34, 16, 10:

    eādem regreditur,

    Sall. J. 93, 5:

    ad Hiberum,

    Liv. 34, 19, 11; 38, 25, 3; 25, 22, 16:

    a Germaniā in Urbem regressus,

    Suet. Tib. 20:

    regressus in insulam,

    id. ib. 41:

    regressus domum,

    id. ib. 11:

    retro (opp. ultro progredi), Auct. B. Afr. 50, 3: inde regressus Cretam,

    Just. 22, 4, 4:

    propius,

    Tac. A. 2, 70; 15, 54; id. H. 3, 77. —
    B.
    In milit. lang., to march back, withdraw, retire, retreat:

    illi autem hoc acrius instabant neque regredi nostros patiebantur,

    Caes. B. C. 3, 45; id. B. G. 2, 23; 5, 44:

    statim in collis regredi,

    Sall. J. 55, 8; Front. Strat. 3, 11, 1, and 2.—
    II.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    an in eum annum progredi nemo potuerit edicto, quo praetor alius futurus est: in illum, quo alius praetor fuit, regredietur?

    Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109:

    regredi infinite,

    id. Fat. 15, 35:

    a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat, eodem regressus, etc.,

    Sall. C. 4, 2; cf.:

    ut et digredi ex eo et regredi in id facile possimus,

    Quint. 10, 6, 5:

    ad formandos animos, id. prooem. § 14: in memoriam regredior audisse me (with redeo),

    Plaut. Capt. 5, 4, 26:

    in reorum potestatem regredi,

    Dig. 48, 5, 27.—
    2.
    Law t. t., to have recourse:

    ad venditorem,

    Dig. 21, 2, 21, § 3.
    Act. form regrĕdo: gradum regredere, Enn. ap. Non. 166, 23 (Trag. v. 13 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > regredior

  • 16 revenio

    rĕ-vĕnĭo, vēni, ventum, 4, v. n., to come again, come back, to return (class.; cf.: redeo, revertor).
    I.
    Lit., absol.:

    reveni, ut illum persequar,

    Plaut. Merc. 4, 1, 3; so id. Men. 5, 3, 4; Tac. A. 12, 59:

    domum,

    Plaut. Am. 1, 1, 33; 2, 2, 13; id. Bacch. 4, 9, 125; Cic. de Or. 1, 38, 175; 1, 40, 181 sq.; id. Balb. 11, 28; cf.:

    domum de hippodromo,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 27:

    in urbem,

    Tac. A. 4, 74 fin.:

    huc,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 143; id. Most. 1, 1, 54; id. Mil. 3, 2, 49; id. Trin. 1, 2, 119 al.:

    ex longinquo,

    Tac. A. 2, 24 fin.
    II.
    Trop. (Plaut.):

    in eum nunc haec revenit res locum, ut, etc.,

    Plaut. Bacch. 4, 2, 24:

    cum eo reveni ex inimicitiā in gratiam,

    id. Stich. 3, 1, 8.— Impers. pass.:

    inter eos rursum si reventum in gratiam est,

    Plaut. Am. 3, 2, 61 (a little before, redeunt rursum in gratiam).

    Lewis & Short latin dictionary > revenio

  • 17 recurso

    rĕcurso, āre, v. freq. n. [recurro], to run or hasten back; to come back, return ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.: quid ego huc recursem? * Plaut. Most. 3, 1, 34: (corpora) dissiliunt longe, longeque recursant, * Lucr. 2, 106.—
    II.
    Trop.:

    urit atrox Juno et sub noctem cura recursat,

    Verg. A. 1, 662:

    curae,

    id. ib. 12, 802:

    multa viri virtus animo... recursat,

    recurs again to her mind, id. ib. 4, 3:

    animo vetera omina,

    Tac. H. 2, 78:

    in animos illa audacia,

    Eum. Pan. Const. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > recurso

  • 18 reverto

    rĕ-verto ( - vort-) and rĕ-vertor ( - vort-), versus (-vors-) ( inf. paragog. revertier, Phaedr. 4, 18, 14), 3 (the authors of the ante-Aug. per. make the perfect forms, with the exception of the part. reversus, only from the active root, reverti, reverteram, revertisse, etc., Plaut. Am. 3, 2, 28: [p. 1590] Cic. Fam. 10, 28, 1; id. Att. 8, 3, 7; id. Phil. 2, 24, 59; id. Div. 1, 15, 27; id. Phil. 8, 10, 28; id. Tusc. 5, 37, 107; Caes. B. G. 1, 8; 1, 31, 2, 29; 2, 14; Sall. C. 37, 11 et saep.:

    reversus,

    Cic. Phil. 6, 4, 10; Caes. B. G. 6, 42; Sall. H. 4, 4 Dietsch;

    but cf.: reversus sum, etc.,

    Vell. 2, 42, 3; Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17; Tac. A. 12, 21; Front. Strat. 4, 2, 8; 4, 5, 17; Val. Max. 5, 1, 1; Nep. Them. 5, 2. But in the present tenses the active form is rare:

    revortit,

    Lucr. 3, 1061; 5, 1153, and Pompon. ap. Non. 476, 2;

    or Com. Rel. p. 201 Rib.: revertebant,

    Amm. 19, 5, 2; cf. Neue, Formenl. 2, p. 345 sq.; Zumpt, Gram. § 209 fin.) [verto], to turn back, turn about; to come back, return (syn.: redeo, revenio).
    I.
    Lit.:

    clamitant me ut revertar,

    Plaut. Ps. 5, 1, 30:

    (Deiotarus) cum ex itinere revertisset... persaepe revertit ex itinere,

    Cic. Div. 1, 15, 26 sq.; cf. id. ib. 2, 8, 20:

    eodem (vultu) semper se vidisse exeuntem illum domo et revertentem,

    id. Tusc. 3, 15, 31:

    ita maestus rediit, ut retractus, non reversus videretur,

    id. Phil. 6, 4, 10:

    reversus ille, etc.,

    Caes. B. G. 6, 42:

    (mulier) per propinquos rogata, ut rediret, non est reversa,

    Quint. 7, 8, 2 et saep.:

    cum ego a foro revortor,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    a Fabricio ponte,

    Hor. S. 2, 3, 36:

    a Scythiā,

    Just. 9, 3, 1; 22, 3, 6:

    reverti ab exsilio,

    Tac. H. 1, 77; 2, 92; Suet. Calig. 59:

    a bello,

    Cic. Ac. 2, 1, 3; Sen. Suas. 2, 8; for which poet.:

    silvā,

    Ov. M. 5, 585:

    jam ad te revortar,

    Plaut. Aul. 2, 2, 26:

    ad aliquem,

    id. Ep. 3, 3, 43; id. Ps. 4, 7, 62; Caes. B. G. 2, 14 et saep.:

    nisi domum revorteris,

    Plaut. Men. 2, 1, 31; so,

    domum,

    Ter. Heaut. 1, 1, 16 (opp. egredior); 70; 2, 3, 99; Cic. Tusc. 5, 37, 107 (opp. egressi); Hor. Ep. 1, 15, 24 al.:

    Formias,

    Cic. Att. 8, 3, 7:

    Ameriam,

    id. Rosc. Am. 9, 26:

    Epheso Laodiceam,

    id. Fam. 3, 10, 3:

    hunc in locum,

    id. Rep. 6, 25, 29:

    in castra,

    Sall. J. 58, 7:

    ad assuetas sibi sedes,

    Quint. 11, 2, 6:

    huc,

    Plaut. Am. 2, 2, 57; 3, 2, 28; Ter. Ad. 4, 1, 9; Cic. Rep. 6, 13, 13 (opp. hinc profecti). — With double nom.:

    consules praedā ingenti partā victores reverterunt,

    Liv. 7, 17. —
    b.
    Of things:

    sol inde (sc. a brumalibus flexibus) revortens,

    Lucr. 5, 616:

    revertitur idem sol sub terras,

    id. 5, 658:

    revertitur luna ad signum quodque,

    id. 5, 635:

    multa videbis retro repulsa revorti,

    id. 2, 130:

    retroque a terrā cunctā revorti,

    id. 1, 785:

    quis neget... Tiberim reverti,

    Hor. C. 1, 29, 12:

    sol reversus,

    Manil. 5, 464. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to return:

    nescit vox missa reverti,

    Hor. A. P. 390; cf. Quint. 10, 7, 14:

    leti jam limine ab ipso Ad vitam possint revorti,

    Lucr. 2, 961:

    ad superiorem consuetudinem,

    Cic. Fam. 9, 24, 2:

    ad illum animum meum pristinum,

    id. ib. 10, 28, 1:

    ad sanitatem,

    Caes. B. G. 1, 42:

    ad corporis commodum,

    Cic. Inv. 2, 56, 168:

    haec ad easdem particulas,

    Quint. 3, 6, 65:

    ad Musas,

    Ov. Tr. 3, 7, 9:

    ad bonam vitae consuetudinem,

    Dig. 34, 4, 30:

    ut reverteretur in gratiam mecum,

    Petr. 87:

    poena in caput tuum,

    Ov. A. A. 1, 340; cf. Tac. H. 3, 31. —
    B.
    In partic., in speech (after a digression), to return, revert to a theme, etc.:

    scribam tibi tres libros, ad quos revertare,

    Varr. R. R. 1, 1, 4:

    discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar,

    Cic. Div. 1, 23, 47:

    sed, ut ad propositum revertamur, etc.,

    id. Fin. 2, 32, 104:

    ut ad me revertar,

    id. Cael. 3, 6:

    ad illam puellam exposititiam,

    Plaut. Cas. prol. 79:

    proinde ad id revertar,

    Curt. 7, 1, 26:

    illuc,

    Nep. Dion, 4. —

    In a comic equivoque: revortor rursus denuo Carthaginem, Si quid mandare voltis aut curarier,

    Plaut. Poen. prol. 79.

    Lewis & Short latin dictionary > reverto

  • 19 revertor

    rĕ-verto ( - vort-) and rĕ-vertor ( - vort-), versus (-vors-) ( inf. paragog. revertier, Phaedr. 4, 18, 14), 3 (the authors of the ante-Aug. per. make the perfect forms, with the exception of the part. reversus, only from the active root, reverti, reverteram, revertisse, etc., Plaut. Am. 3, 2, 28: [p. 1590] Cic. Fam. 10, 28, 1; id. Att. 8, 3, 7; id. Phil. 2, 24, 59; id. Div. 1, 15, 27; id. Phil. 8, 10, 28; id. Tusc. 5, 37, 107; Caes. B. G. 1, 8; 1, 31, 2, 29; 2, 14; Sall. C. 37, 11 et saep.:

    reversus,

    Cic. Phil. 6, 4, 10; Caes. B. G. 6, 42; Sall. H. 4, 4 Dietsch;

    but cf.: reversus sum, etc.,

    Vell. 2, 42, 3; Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17; Tac. A. 12, 21; Front. Strat. 4, 2, 8; 4, 5, 17; Val. Max. 5, 1, 1; Nep. Them. 5, 2. But in the present tenses the active form is rare:

    revortit,

    Lucr. 3, 1061; 5, 1153, and Pompon. ap. Non. 476, 2;

    or Com. Rel. p. 201 Rib.: revertebant,

    Amm. 19, 5, 2; cf. Neue, Formenl. 2, p. 345 sq.; Zumpt, Gram. § 209 fin.) [verto], to turn back, turn about; to come back, return (syn.: redeo, revenio).
    I.
    Lit.:

    clamitant me ut revertar,

    Plaut. Ps. 5, 1, 30:

    (Deiotarus) cum ex itinere revertisset... persaepe revertit ex itinere,

    Cic. Div. 1, 15, 26 sq.; cf. id. ib. 2, 8, 20:

    eodem (vultu) semper se vidisse exeuntem illum domo et revertentem,

    id. Tusc. 3, 15, 31:

    ita maestus rediit, ut retractus, non reversus videretur,

    id. Phil. 6, 4, 10:

    reversus ille, etc.,

    Caes. B. G. 6, 42:

    (mulier) per propinquos rogata, ut rediret, non est reversa,

    Quint. 7, 8, 2 et saep.:

    cum ego a foro revortor,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    a Fabricio ponte,

    Hor. S. 2, 3, 36:

    a Scythiā,

    Just. 9, 3, 1; 22, 3, 6:

    reverti ab exsilio,

    Tac. H. 1, 77; 2, 92; Suet. Calig. 59:

    a bello,

    Cic. Ac. 2, 1, 3; Sen. Suas. 2, 8; for which poet.:

    silvā,

    Ov. M. 5, 585:

    jam ad te revortar,

    Plaut. Aul. 2, 2, 26:

    ad aliquem,

    id. Ep. 3, 3, 43; id. Ps. 4, 7, 62; Caes. B. G. 2, 14 et saep.:

    nisi domum revorteris,

    Plaut. Men. 2, 1, 31; so,

    domum,

    Ter. Heaut. 1, 1, 16 (opp. egredior); 70; 2, 3, 99; Cic. Tusc. 5, 37, 107 (opp. egressi); Hor. Ep. 1, 15, 24 al.:

    Formias,

    Cic. Att. 8, 3, 7:

    Ameriam,

    id. Rosc. Am. 9, 26:

    Epheso Laodiceam,

    id. Fam. 3, 10, 3:

    hunc in locum,

    id. Rep. 6, 25, 29:

    in castra,

    Sall. J. 58, 7:

    ad assuetas sibi sedes,

    Quint. 11, 2, 6:

    huc,

    Plaut. Am. 2, 2, 57; 3, 2, 28; Ter. Ad. 4, 1, 9; Cic. Rep. 6, 13, 13 (opp. hinc profecti). — With double nom.:

    consules praedā ingenti partā victores reverterunt,

    Liv. 7, 17. —
    b.
    Of things:

    sol inde (sc. a brumalibus flexibus) revortens,

    Lucr. 5, 616:

    revertitur idem sol sub terras,

    id. 5, 658:

    revertitur luna ad signum quodque,

    id. 5, 635:

    multa videbis retro repulsa revorti,

    id. 2, 130:

    retroque a terrā cunctā revorti,

    id. 1, 785:

    quis neget... Tiberim reverti,

    Hor. C. 1, 29, 12:

    sol reversus,

    Manil. 5, 464. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to return:

    nescit vox missa reverti,

    Hor. A. P. 390; cf. Quint. 10, 7, 14:

    leti jam limine ab ipso Ad vitam possint revorti,

    Lucr. 2, 961:

    ad superiorem consuetudinem,

    Cic. Fam. 9, 24, 2:

    ad illum animum meum pristinum,

    id. ib. 10, 28, 1:

    ad sanitatem,

    Caes. B. G. 1, 42:

    ad corporis commodum,

    Cic. Inv. 2, 56, 168:

    haec ad easdem particulas,

    Quint. 3, 6, 65:

    ad Musas,

    Ov. Tr. 3, 7, 9:

    ad bonam vitae consuetudinem,

    Dig. 34, 4, 30:

    ut reverteretur in gratiam mecum,

    Petr. 87:

    poena in caput tuum,

    Ov. A. A. 1, 340; cf. Tac. H. 3, 31. —
    B.
    In partic., in speech (after a digression), to return, revert to a theme, etc.:

    scribam tibi tres libros, ad quos revertare,

    Varr. R. R. 1, 1, 4:

    discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar,

    Cic. Div. 1, 23, 47:

    sed, ut ad propositum revertamur, etc.,

    id. Fin. 2, 32, 104:

    ut ad me revertar,

    id. Cael. 3, 6:

    ad illam puellam exposititiam,

    Plaut. Cas. prol. 79:

    proinde ad id revertar,

    Curt. 7, 1, 26:

    illuc,

    Nep. Dion, 4. —

    In a comic equivoque: revortor rursus denuo Carthaginem, Si quid mandare voltis aut curarier,

    Plaut. Poen. prol. 79.

    Lewis & Short latin dictionary > revertor

  • 20 revortor

    rĕ-verto ( - vort-) and rĕ-vertor ( - vort-), versus (-vors-) ( inf. paragog. revertier, Phaedr. 4, 18, 14), 3 (the authors of the ante-Aug. per. make the perfect forms, with the exception of the part. reversus, only from the active root, reverti, reverteram, revertisse, etc., Plaut. Am. 3, 2, 28: [p. 1590] Cic. Fam. 10, 28, 1; id. Att. 8, 3, 7; id. Phil. 2, 24, 59; id. Div. 1, 15, 27; id. Phil. 8, 10, 28; id. Tusc. 5, 37, 107; Caes. B. G. 1, 8; 1, 31, 2, 29; 2, 14; Sall. C. 37, 11 et saep.:

    reversus,

    Cic. Phil. 6, 4, 10; Caes. B. G. 6, 42; Sall. H. 4, 4 Dietsch;

    but cf.: reversus sum, etc.,

    Vell. 2, 42, 3; Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17; Tac. A. 12, 21; Front. Strat. 4, 2, 8; 4, 5, 17; Val. Max. 5, 1, 1; Nep. Them. 5, 2. But in the present tenses the active form is rare:

    revortit,

    Lucr. 3, 1061; 5, 1153, and Pompon. ap. Non. 476, 2;

    or Com. Rel. p. 201 Rib.: revertebant,

    Amm. 19, 5, 2; cf. Neue, Formenl. 2, p. 345 sq.; Zumpt, Gram. § 209 fin.) [verto], to turn back, turn about; to come back, return (syn.: redeo, revenio).
    I.
    Lit.:

    clamitant me ut revertar,

    Plaut. Ps. 5, 1, 30:

    (Deiotarus) cum ex itinere revertisset... persaepe revertit ex itinere,

    Cic. Div. 1, 15, 26 sq.; cf. id. ib. 2, 8, 20:

    eodem (vultu) semper se vidisse exeuntem illum domo et revertentem,

    id. Tusc. 3, 15, 31:

    ita maestus rediit, ut retractus, non reversus videretur,

    id. Phil. 6, 4, 10:

    reversus ille, etc.,

    Caes. B. G. 6, 42:

    (mulier) per propinquos rogata, ut rediret, non est reversa,

    Quint. 7, 8, 2 et saep.:

    cum ego a foro revortor,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    a Fabricio ponte,

    Hor. S. 2, 3, 36:

    a Scythiā,

    Just. 9, 3, 1; 22, 3, 6:

    reverti ab exsilio,

    Tac. H. 1, 77; 2, 92; Suet. Calig. 59:

    a bello,

    Cic. Ac. 2, 1, 3; Sen. Suas. 2, 8; for which poet.:

    silvā,

    Ov. M. 5, 585:

    jam ad te revortar,

    Plaut. Aul. 2, 2, 26:

    ad aliquem,

    id. Ep. 3, 3, 43; id. Ps. 4, 7, 62; Caes. B. G. 2, 14 et saep.:

    nisi domum revorteris,

    Plaut. Men. 2, 1, 31; so,

    domum,

    Ter. Heaut. 1, 1, 16 (opp. egredior); 70; 2, 3, 99; Cic. Tusc. 5, 37, 107 (opp. egressi); Hor. Ep. 1, 15, 24 al.:

    Formias,

    Cic. Att. 8, 3, 7:

    Ameriam,

    id. Rosc. Am. 9, 26:

    Epheso Laodiceam,

    id. Fam. 3, 10, 3:

    hunc in locum,

    id. Rep. 6, 25, 29:

    in castra,

    Sall. J. 58, 7:

    ad assuetas sibi sedes,

    Quint. 11, 2, 6:

    huc,

    Plaut. Am. 2, 2, 57; 3, 2, 28; Ter. Ad. 4, 1, 9; Cic. Rep. 6, 13, 13 (opp. hinc profecti). — With double nom.:

    consules praedā ingenti partā victores reverterunt,

    Liv. 7, 17. —
    b.
    Of things:

    sol inde (sc. a brumalibus flexibus) revortens,

    Lucr. 5, 616:

    revertitur idem sol sub terras,

    id. 5, 658:

    revertitur luna ad signum quodque,

    id. 5, 635:

    multa videbis retro repulsa revorti,

    id. 2, 130:

    retroque a terrā cunctā revorti,

    id. 1, 785:

    quis neget... Tiberim reverti,

    Hor. C. 1, 29, 12:

    sol reversus,

    Manil. 5, 464. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to return:

    nescit vox missa reverti,

    Hor. A. P. 390; cf. Quint. 10, 7, 14:

    leti jam limine ab ipso Ad vitam possint revorti,

    Lucr. 2, 961:

    ad superiorem consuetudinem,

    Cic. Fam. 9, 24, 2:

    ad illum animum meum pristinum,

    id. ib. 10, 28, 1:

    ad sanitatem,

    Caes. B. G. 1, 42:

    ad corporis commodum,

    Cic. Inv. 2, 56, 168:

    haec ad easdem particulas,

    Quint. 3, 6, 65:

    ad Musas,

    Ov. Tr. 3, 7, 9:

    ad bonam vitae consuetudinem,

    Dig. 34, 4, 30:

    ut reverteretur in gratiam mecum,

    Petr. 87:

    poena in caput tuum,

    Ov. A. A. 1, 340; cf. Tac. H. 3, 31. —
    B.
    In partic., in speech (after a digression), to return, revert to a theme, etc.:

    scribam tibi tres libros, ad quos revertare,

    Varr. R. R. 1, 1, 4:

    discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar,

    Cic. Div. 1, 23, 47:

    sed, ut ad propositum revertamur, etc.,

    id. Fin. 2, 32, 104:

    ut ad me revertar,

    id. Cael. 3, 6:

    ad illam puellam exposititiam,

    Plaut. Cas. prol. 79:

    proinde ad id revertar,

    Curt. 7, 1, 26:

    illuc,

    Nep. Dion, 4. —

    In a comic equivoque: revortor rursus denuo Carthaginem, Si quid mandare voltis aut curarier,

    Plaut. Poen. prol. 79.

    Lewis & Short latin dictionary > revortor

См. также в других словарях:

  • Come Back to Me — may refer to: Come Back to Me (Janet Jackson song) Come Back to Me (Utada song) Come Back to Me (Vanessa Hudgens song) Come Back to Me (Ayreon song) Come Back to Me (David Cook song) Come Back to Me (Desperate Housewives), an episode of Desperate …   Wikipedia

  • Come-back — auch: Come|back 〈[kʌmbæ̣k] n. 15〉 Wiederauftreten eines bekannten Künstlers, Politikers od. Sportlers nach längerer Pause [engl., „Rückkehr, Zurückkommen“] * * * Come|back, Come back [kam bɛk ], das; [s], s [engl. comeback, zu: to come back =… …   Universal-Lexikon

  • come-back — [ kɔmbak ] n. m. inv. • 1961; mot angl. « retour » ♦ Anglic. Retour (d une personnalité, d une vedette) dans l actualité, après une période de relatif oubli. Faire son come back. ⇒ rentrée. ● come back nom masculin invariable (anglais come back,… …   Encyclopédie Universelle

  • come back — {v.}, {informal} 1. To reply; answer. * /The lawyer came back sharply in defense of his client./ * /No matter how the audience heckled him, the comedian always had an answer to come back with./ 2. To get a former place or position back, reach… …   Dictionary of American idioms

  • come back — {v.}, {informal} 1. To reply; answer. * /The lawyer came back sharply in defense of his client./ * /No matter how the audience heckled him, the comedian always had an answer to come back with./ 2. To get a former place or position back, reach… …   Dictionary of American idioms

  • come back to — ˌcome ˈback to [transitive] [present tense I/you/we/they come back to he/she/it comes back to present participle coming back to past tense came back to …   Useful english dictionary

  • Come-back — Come back, Come·back [kam bɛk] das; (s), s; 1 das Auftreten eines Künstlers, Sportlers oder Politikers in der Öffentlichkeit nach einer längeren Unterbrechung seiner Karriere <sein Come back feiern; er versuchte ein Come back> 2 etwas… …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • Come Back to Me — puede referirse a: Come Back to Me (una canción de Janet Jackson). Come Back to Me (una canción de Vanessa Hudgens). Come Back to Me (una canción de Utada). Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título …   Wikipedia Español

  • Come Back to Me — Single par Vanessa Hudgens extrait de l’album V Face B Too Emotional Sortie 25 août 2006 7 juillet 2007 Durée 2 46 Genre …   Wikipédia en Français

  • Come-back — auch: Come|back 〈[kʌmbæ̣k] n.; Gen.: od. s, Pl.: s〉 Wiederauftreten eines bekannten Künstlers, Politikers od. Sportlers nach längerer Pause [Etym.: engl., »Rückkehr, Zurückkommen«] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • come back — index recur, resurgence, retort, return (go back) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»